De Droogtescan geeft een directere schatting van de actuele uitdroging van kades. Op basis van satellietdata wordt de vochtigheid van de dijk ingeschat en gevisualiseerd in een applicatie. Het onderzoek richt zich vooral op het vergelijken van de vlakdekkende bodemvochtschattingen op basis van satellietbeelden met in-situ metingen van de bodemvochtigheid in de onverzadigde zone. Daarnaast wordt gekeken naar de relatie tussen bodemvocht in de onverzadigde zone en de ligging van het freatische vlak.

De in-situ metingen worden gebruikt om modelparameters te verbeteren, zodat de onderzoekers het effect van een uitdrogende dijk op de stabiliteit van de betreffende droogtegevoelige kaden beter kunnen bepalen. De in-situ metingen vinden plaats op tien locaties (dwarsraaien) in west Nederland bij de eerder genoemde drie waterschappen. Ten minste één jaar lang worden gegevens van de meetraaien en satelliet verzameld.

Het voordeel van Droogtescan ten opzichte van andere methoden, zoals de SPEI-waarde, is dat de droogtetoestand van de dijk zelf geschat wordt. Vlakdekkend, in plaats van de meteorologische droogte. Met deze gegevens hopen waterbeheerders uiteindelijk een belangrijke vraag te kunnen beantwoorden: kan de actuele stabiliteit van droogtegevoelige kaden in tijden van droogte adequaat worden afgeleid van satellietwaarnemingen?

Het onderzoek vindt plaats in het kader van het Ontwikkelingsprogramma Regionale Keringen (ORK).