Het ministerie van IenW, STOWA en de Nederlandse waterschappen startten enkele jaren geleden het Innovatieprogramma Microverontreinigingen uit Afvalwater (IPMV) om de ontwikkeling van veelbelovende verwijderingstechnieken te versnellen. Doel is dat de waterschappen binnen vijf tot zeven jaar meer beproefde technieken tot hun beschikking hebben voor de verwijdering van microverontreinigingen. Dit onderzoek naar duurzame alternatieven voor het gebruik van poederactiefkool (PAK) afkomstig van steenkool/bruinkool, maakte onderdeel uit van dit programma. Op dit moment worden medicijnresten onder meer verwijderd via binding aan poederactiefkool (PACAS-techniek). Maar het reguliere poederactiefkool dat wordt gebruikt, is niet erg duurzaam, omdat het kool van fossiele herkomst is en niet geregenereerd kan worden.

In het laboratorium is het verwijderingsrendement op microverontreinigingen van verschillende duurzame PAK’s vergeleken met de referentie PAK.

Ook zijn de duurzaamheid en kosten van duurzame PAK’s inzichtelijk gemaakt en zijn beschikbare organische reststromen voor de productie van duurzame PAK’s geïdentificeerd.

Uit het STOWA-rapport 2020-19 kwam al naar voren dat er kansrijke duurzame alternatieven zijn voor poederactiefkool uit steenkool/bruinkool. In deze studie is aanvullend laboratoriumonderzoek uitgevoerd om de praktische haalbaarheid van een aantal duurzame alternatieven te testen. Op basis van het laboratoriumonderzoek wordt geconcludeerd dat duurzame alternatieven gelijkwaardig, en in sommige gevallen zelfs beter presteren dan poederactiefkool uit steenkool/bruinkool. Ook is aangetoond het mogelijk is om het PACAS-proces op kosteneffectieve wijze te verduurzamen door de inzet van niet-fossiel poederactiefkool. Duurzaam poederkool is daarmee klaar om in de praktijk te worden toegepast.