Uit eerder onderzoek op acht rioolwaterzuiveringen, dat STOWA en het minsterie van IenW lieten uitvoeren, kwam naar voren dat in binnenkomend afvalwater naast bekende PFAS-verbindingen ook onbekende PFAS-verbindingen aanwezig zijn. Het betreft met name PFAS-verbindingen waarbij niet alle beschikbare bindingsplekken zijn bezet door fluoratomen (zgn. PFAS-precursors). Deze niet-stabiele PFAS-precursors worden volgens de onderzoekers op rwzi's deels omgezet in stabiele PFAS (waarbij alle beschikbare plekken door fluoratomen bezet zijn). Dit leidt tot hogere concentraties in het gezuiverde afvalwater dan je zou verwachten. Deze bevindingen bevestigen bestaand buitenlands onderzoek. Op basis van de uitkomsten van de metingen, pleitten de onderzoekers destijds voor nader bronnenonderzoek. Dat gebeurt nu op rwzi Lelystad.

De methodiek die wordt ontwikkeld, moet inzetbaar zijn op rwzi’s met verhoogde PFAS-belasting waar de potentiële bron niet direct duidelijk is. Door stapsgewijs stroomopwaarts in het systeem te monsteren en deze bevindingen te combineren met gebiedskennis over de activiteiten die plaatsvinden, wordt het zoekgebied naar de bron stapsgewijs verkleind. > Meer over dit project
 

Er loopt op dit ogenblik in het kader van het Innovatieprogramma Microverontreinigingen uit rwzi-afvalwater ook een verkennend onderzoek naar het effect van het toepassen van uiteenlopende nieuwe (na)zuiveringstechnieken voor verwijdering van microverontreinigingen op de verwijdering van PFAS en PFAS-precursors. Denk aan actiefkooladsorptie, ozonisatie en nanofiltratie.