Waarnemen, meten en voorspellen spelen een steeds grotere rol in het werk van de waterschappen. Actuele, kwalitatief goede en vlakdekkende informatie is hierbij onontbeerlijk. Het ‘schouwen op afstand’, of ‘remote sensing’ levert daarbij mogelijkheden op die kort geleden nog ondenkbaar waren. Nieuwe of nauwkeurigere sensoren en de daarmee verkregen (grote hoeveelheden) data maken telkens weer nieuwe toepassingen mogelijk. Voor waterschappen is het daardoor soms lastig om door de bomen het bos te blijven zien.

Het recent verschenen boekje 'Remote sensing voor het waterbeheer. Van techniek naar toepassing' geeft inzicht in de meerwaarde die uit remote sensing verkregen data en informatie

kunnen hebben voor het waterbeheer. Het gaat om informatie die wordt verkregen via drones, vliegtuigen, satellieten en dergelijke. In de uitgave wordt een aantal voorbeelden besproken, zoals het monitoren van droogtegevoelige kaden, het digitaal schouwen van sloten, het monitoren van vegetatie in rijkswateren en het monitoren van beregening met het oog op het handhaven van beregeningsverboden. De uitgave gaat tevens in op de wijze waarop nieuwe op remote-sensingdata gebaseerde instrumenten kunnen landen in de dagelijkse praktijk van het waterschap en over organisaties die hierbij een rol spelen.