Om de schadelijke gevolgen van klimaatverandering te beperken, zijn in het Klimaatakkoord afspraken gemaakt om de uitstoot van broeikasgassen te reduceren. Broeikasgasemissies uit oppervlaktewateren zijn hierin tot dusver onderbelicht gebleven. Hoewel het volgens de opstellers van het Deltafact lastig is om de omvang van broeikasgasemissies uit oppervlaktewateren nauwkeurig in te schatten, denken ze op grond van de huidige kennis dat het zo’n vijf procent van de totale Nederlandse broeikasgasemissie beslaat. 

Metingen laten zien dat de omvang van de emissies varieert. Eutrofiëring, watertemperatuur en de ecologische toestand van het watersysteem lijken de belangrijkste reden voor deze variatie te zijn. Hoe schoner het water, hoe minder emissie. Met waterkwaliteitsmaatregelen en slimmer beheer kunnen waterbeheerders de emissiebijdrage van oppervlaktewateren dan ook substantieel verminderen.

Ondiepe meren en plassen vormen in Nederland belangrijke bronnen van broeikasgasemissies. Maar ook andere zoete wateren en met name eutrofe stadsvijvers stoten veel uit, vooral het sterke broeikasgas methaan (CH4), blijkt uit het Deltafact. Ook sloten dragen bij aan de broeikasgasemissie, met 0,3 tot 1,5 procent van de nationale broeikasgasemissie.

STOWA laat al enkele jaren zogenoemde Deltafacts opstellen. Het zijn online kennisdossiers met een korte, krachtige samenvatting van de ‘state of the art' kennis over een bepaalde kennisvraag op het gebied van waterbeheer, klimaatverandering en waterkwaliteit. U kunt ze allemaal vinden op www.deltafacts.nl.