Waterschappen gebruiken op grote schaal poly-elektrolyten voor het indikken en ontwateren van zuiveringsslib. Poly-elektrolyten worden ook vaak flocculanten, PE of polymeer genoemd. De jaarlijkse kosten van het gebruik bedragen circa 18 miljoen euro. Bovendien vertegenwoordigt het gebruik ervan tussen de 10 en 15 procent van de totale milieu-impact van de zuivering (STOWA 2012-30). De laatste jaren is – om uiteenlopende redenen - sprake van een toename van het gebruik.

Door waterschappen wordt de inkoop van PE Europees aanbesteed. Dit heeft geleid tot scherpere concurrentie tussen de PE-leveranciers en lagere prijzen. Anderzijds is er een keerzijde: er is minder kennis en kunde beschikbaar over het (karakter van het) ingekochte PE en door de scherpere prijzen kunnen leveranciers minder service geven. Daarom is het zinvol voor de waterschappen om te zorgen voor meer transparantie over de eigenschappen en kwaliteit van het ingekochte PE. Hierdoor kan PE zo scherp mogelijk worden ingekocht terwijl de kwaliteit en daarmee de optimale werking in relatie tot het te benadelen type slib gewaarborgd is.

Dit project beoogt specifiek een aantal technieken te testen voor toepassing op een viertal op polyacrylamide gebaseerde PE’s. Mogelijke technieken zijn:

• Viscositeit bij verschillende afschuifspanningen, vooral in het lage gebied;
• Zeta-potentiaal;
• Elektroforese;
• Oppervlaktespanning.

Het onderzoek moet leiden tot een aanbeveling voor een geschikte standaard ‘fingerprint’ techniek en procedure voor karakterisering van PE.