Het ontwikkelde model biedt de muskusrattenbestrijding belangrijke handvatten om de gevolgen van veranderingen in de bestrijdingsintensiteit van bestrijding op het populatieniveau te bepalen. Daarnaast kunnen de objectieve aantalsschattingen gebruikt worden om de relatie te onderzoeken tussen aantallen muskusratten en schade door graverij. Deze informatie draagt bij een beter onderbouwde en meer bedrijfsmatige uitvoering van muskusrattenbeheer, maar is ook van belang in het publieke debat over de bestrijding.

Uitkomsten

De belangrijkste bevindingen uit de met het model uitgevoerde analyse zijn dat vangstinspanning - in termen van tijd - één van de belangrijkste factoren is om de variatie in vangst te kunnen verklaren. Bestrijding kan leiden tot lagere aantallen muskusratten, mits de inzet voldoende groot is. Een tweede belangrijke bevinding is dat alles er op wijst dat de aantallen muskusratten in Nederland momenteel relatief laag zijn. Over de gehele studie periode gezien is de omvang van de populatie in 2015 het laagst.

Om een populatie stabiel te houden is het zaak om de natuurlijke aanwas af te vangen. Die aanwas is afhankelijk van het aanwezige populatie niveau. Het is om die reden aannemelijk dat er minder inspanning nodig is om een lage populatie stabiel te houden dan een middelgrote of grote populatie en de modeluitkomsten zijn daar mee in overeenstemming. De parameterschattingen in deze studie wijzen er verder op dat emigratie en immigratie niet verwaarloosd moeten worden. Dit heeft gevolgen voor de ruimtelijke schaal waarop eventuele bestrijding georganiseerd moet zijn om effectief te wezen.