Op verzoek van de rioolbeheerders zocht Konstantinos Makris naar handvatten om de technische restlevensduur van kunststof rioleringen in te schatten. PVC is in principe een heel robuust materiaal met een levensduur van ten minste 100 jaar. De praktijk laat echter zien dat PVC-riolen binnen twintig jaar na aanleg afwijken van de beoogde kwaliteit kunnen vertonen. Dit was de aanleiding voor gedetailleerd onderzoek naar de eigenschappen van acht opgegraven PVC buizen om de oorzaken van geconstateerde defecten te achterhalen.

De laboratoriumtesten bevestigden de robuustheid van PVC-leidingen. Ook gaven de resultaten een indicatie dat PVC fysiek veroudert. Het buismateriaal wordt daarbij langzaam minder elastisch en tegelijk iets brosser. Toch laat het onderzoek zien dat onjuiste aanleg, zetting en graafwerkzaamheden veel belangrijkere oorzaken zijn voor beschadigingen en lekke verbindingen van PVC-buizen, dan de fysieke veroudering zelf. De onderzoeker adviseert daarom de behandeling en toezicht bij aanleg van leidingen te verbeteren. Voor vaststelling van de mate van veroudering in de praktijk is de niet-destructieve vibro-akoestische techniek beproefd. Hiermee blijkt fysieke veroudering van volledig met water gevulde kunststofbuizen meetbaar.

Het onderzoek is uitgevoerd binnen het Kennisprogramma Urban Drainage. Dit Kennisprogramma ontwikkelt nieuwe kennis en zorgt voor nieuwe aanwas van ingenieurs en promovendi in het vakgebied stedelijk waterbeheer. Dit onderzoek was mogelijk door gezamenlijke financiering vanuit de sector en wetenschappelijke begeleiding door de leerstoel Sanitary Engineering (riolering) van de TU Delft.