Het is droog in Nederland en de regen die valt, komt steeds vaker in de vorm van piekbuien. Dit vergroot de kans op zowel droogteschade als natschade. De inrichting in het verleden was vooral gericht op het voorkomen van natschade. De kans op droogteschade wordt echter steeds groter. Dit is met name duidelijk geworden in de afgelopen droge zomers. Dit dwingt de waterbeheerders om anders te kijken naar nat‐ en droogteschade en dit meer in samenhang met elkaar te beschouwen. Het gaat hierbij om een andere balans tussen droog‐ en natschade.

Alle waterschappen hebben de nat‐ en droogteschades voor individuele gevallen veelal geminimaliseerd.  De waterschappen kijken daarvoor nu vaak naar het perceelsniveau, maar willen en moeten meer kijken op systeemniveau om vandaar uit de keuzes voor het accepteren nat vs. droogteschade beter te onderbouwen.

Het omgaan met droog‐ en natschade heeft zowel een inhoudelijke als een juridische kant. Binnen dit project wordt eerst naar de juridische kant gekeken. Hierbij wordt de juridische kennis op een rij gezet en welk mogelijkheden er zijn om deze toe te passen. Naast deze theoretische exercitie wordt de kennis en inzichten toegepast in daadwerkelijke praktijksituaties.

Het project wordt afgerond met een bijeenkomst waar de resultaten worden gedeeld.