Watervervuiling heeft in de vorige eeuw geleid tot verslechtering van de waterkwaliteit en daarmee het verdwijnen van (ondergedoken) waterplanten. De afgelopen decennia is hard gewerkt aan het herstel van de kwaliteit met een focus op de terugkeer van waterplanten. Deze houden namelijk van schoon en helder water, maar zorgen ook dat het water schoon en helder blijft.

De terugkeer van waterplanten heeft ook een keerzijde. Hun aanwezigheid leidt  in toenemende mate tot overlast voor recreanten zoals zwemmers, vissers en recreatievaarders. Dit plaatst waterbeheerders voor een dilemma. Enerzijds staan ze voor de opgave om ecologische doelstellingen te realiseren, conform de Kaderrichtlijn Water. Anderzijds is het wenselijk om de overlast te beperken. Een standaard aanpak is de intensivering van het maaibeheer, terwijl dit niet altijd tot het gewenste resultaat leidt.

Dit rapport schetst een stappenplan dat waterbeheerders kan helpen om tot een duurzame en verantwoorde aanpak te komen. Deze aanpak is systeemspecifiek en geeft handvatten om samen en in overleg met de belanghebbenden tot een oplossing voor zowel de korte als de lange termijn te komen. Onderdeel hiervan is een watersysteemanalyse. Hiermee kunnen de oorzaken van de plantengroei in beeld worden gebracht, kan het effect van het verminderen van plantengroei worden ingeschat en kunnen maatregelen worden uitgewerkt.