In de vorige eeuw is op veel plaatsen gewerkt aan het 'normaliseren’ van beken. Dat betekende vooral het vergroten van de afvoercapaciteit en het voorkomen van wateroverlast, door beken recht te trekken en te bedijken.

Inmiddels ervaren we hiervan ook de nadelen. De beken voeren het water vaak té snel af, waardoor al kort na perioden van overvloedig water, weer water moet worden aangevoerd. De beken snijden daarbij te diep in het landschap, waardoor de beken drainerend werken en het omliggende land verdroogt. De veranderde hydrologie heeft gevolgen gehad voor landschappelijke en ecologische waarden in het beekdal. Meanders zijn kortgesloten, overstromingsvlakten zijn verdwenen en typische beekdalflora en -fauna is aangetast of verdwenen.

De water- en terreinbeheerders in beekdalen zijn de laatste jaren zeer actief in het herstellen van beken. De ambitie is groot. De in stroomgebiedbeheerplannen vastgelegde herstelopgaven zijn alleen te realiseren door te zoeken naar vernieuwende en goedkopere vormen van beekherstel én door samenwerking te zoeken met andere belanghebbenden in het beekdal. Een van die andere manieren van beekherstel, is die volgens het ‘Building-With-Nature’ concept. Daarbij wordt niet gestreden tégen de natuur, maar samengewerkt mét de natuur. De natuur is hierbij niet alleen de bondgenoot van waterbeheerders, maar ook van de andere beheerders van natuur, stad en landschap.