Waterschappen streven naar energie efficiency, onder meer door het maximaliseren van de eigen energieopbrengst via slibgisting (biogas). Bij diverse waterschappen wordt hiervoor inmiddels gebruikt gemaakt van zogenoemde thermische drukhydrolyse (TDH). Hierbij wordt actief slib voorbehandeld onder hoge temperatuur en druk. Op deze wijze wordt het slib vergaand 'ontsloten', zodat er meer biogas wordt geproduceerd bij de slibgisting zelf.

TDH wordt gezien als een belangrijke technologie om verhoogde terugwinning van energie uit zuiveringsslib mogelijk te maken. Het toepassen van TDH blijkt echter ook neveneffecten te hebben, zoals de mogelijke vorming van moeilijk afbreekbare componenten. Ook komt er meer ammonium en fosfaat vrij tijdens het TDH-proces. Deze kunnen leiden tot hogere kosten op de zuivering. Verder kunnen ammonium en fosfaat ongecontroleerd neerslaan in de TDH-installatie, de gistingstank of het leidingwerk. Ten slotte is in de praktijk gebleken dat TDH de ontwatering van uitgegist slib negatief kan beïnvloeden.

In dit project worden deze neveneffecten onderzocht. Dat gebeurt niet alleen via literatuuronderzoek, maar ook in het laboratorium, modelmatig en in de praktijk.