In Nederland wordt veel water in najaar en winter naar de zee afgevoerd, terwijl in voorjaar en zomer aanvoer van water nodig is en watertekorten kunnen optreden. Als er in de zomermaanden hevige neerslag valt, wordt dit snel afgevoerd om wateroverlast te voorkomen. Door klimaatverandering zullen de extremen toenemen, waardoor de kans op wateroverlast én watertekort groter wordt.

Het ligt voor de hand te kijken in hoeverre watertekorten en wateroverschotten met elkaar zijn te verbinden door een vorm van ‘actief voorraadbeheer’ toe te passen, om de nadelige gevolgen van extremer weer te beperken. De ondergrond kan hiervoor in principe als natuurlijke buffer dienen. In de glastuinbouw en landbouw op dit gebied de laatste jaren diverse (proef)projecten uitgevoerd, met veelbelovende resultaten.

Naar aanleiding van dit succes is de vraag ontstaan of ondergrondse waterberging ook perspectieven biedt in stedelijk gebied. Deze verkenning geeft een eerste beeld van de mogelijkheden en beperkingen, met de nadruk op:

•  de kansen voor beperking van wateroverlast, met oog voor de grote variaties in ruimte en tijd;
•  de bijdrage aan de watervoorziening in stad en ommeland, (peil, doorspoeling, verdamping, hittestress);
•  de technische aspecten van ondergrondse waterberging in de stad;
•  de kosten voor aanleg en exploitatie in dicht stedelijk gebied.

De zorg voor een goede grondwaterkwaliteit is hierbij nog een extra overweging.