Jaarlijks komt in ons land ca. 200 duizend ton aan gebruikte babyluiers en eenzelfde hoeveelheid aan gebruikte incontinentieverbanden vrij. Deze twee 'absorberende hygiëneproducten’ (AHP) bevatten vergelijkbare cellulozevezels als die in toiletpapier en worden vaak in dezelfde fabrieken geproduceerd als toiletpapier. Het eindstation van deze AHP’s is nu veelal de verbrandingsoven, waardoor de waardevolle grondstof cellulose verloren gaat. Er loopt een aantal initiatieven om de in luiers en verbanden aanwezige cellulose via (thermo) mechanische of chemische recycling terug te brengen in de waardeketen.

Deze ontwikkeling was voor STOWA aanleiding na te gaan in hoeverre de afvalwaterketen en de luier(recycling)keten van elkaar kunnen profiteren in de herbenutting van cellulose. De luier(recycling)keten biedt volume, de afvalwaterketen kennis en innovatiekracht. In dit rapport worden de synergiekansen uit de doeken gedaan. Een bijzondere verworvenheid van deze studie is dat marktpartijen in de luier(recycling)keten die voorheen geen weet hadden van de celluloseontwikkelingen in de afvalwaterketen, nu in de rij staan om met de waterschappen samen op te trekken. Deze casus laat zien dat cross-overs en ketenoverstijgende samenwerking tot verrassende inzichten en mogelijkheden kunnen leiden wat betreft het grondstoffendossier van de waterbeheerders.