Waterschappen hebben als doel om volledig circulair te zijn in 2050. Daarnaast hebben waterschappen ook het Klimaatakkoord ondertekend met als doel broeikasgasemissiereductie. Het terugwinnen van stikstof kan potentieel aan beide doelen bijdragen, omdat het terugwinnen van stikstof als circulair product de kans op N2O-emissie in de zuivering en de CO2-impact van beluchtingsenergie voor nitrificatie kleiner maakt. Bovendien vermijdt de inzet van teruggewonnen stikstof de CO2-impact elders in de keten, omdat hierdoor minder stikstof geproduceerd hoeft te worden via het conventionele Haber-Bosch stikstofproductieproces. De realisatie van deze doelstellingen hangt enerzijds af van de behoefte in de markt en anderzijds van de juridische en technologische mogelijkheden. Beide zijn in dit onderzoek als positief aangemerkt.

De bevindingen in dit rapport leiden tot drie ontwikkelpaden die in gang kunnen worden gezet om in 2050 het overgrote deel van stikstof te kunnen terugwinnen. Op de korte termijn kunnen waterschappen inzetten op strippen en scrubben om ammoniumzouten te produceren voor toepassing van stikstof als meststof. Voor de middellange termijn wordt de verdere ontwikkeling van ammoniaproductie door bipolaire elektrodialyse op rioolwater aanbevolen. De reden daarvoor is dat ammonia meer flexibel kan worden afgezet, in verschillende sectoren. Het laatste ontwikkelpad omvat de doorontwikkeling van circulaire waterfabrieken op de lange termijn. De circulaire waterfabriek maakt het mogelijk 100 % stikstof terug te winnen.

Voor alle ontwikkelpaden geldt dat regionale ketensamenwerking essentieel is; dit verlicht de eventuele logistieke lasten en het maakt de baten van stikstofterugwinning tastbaar in de keten.