In het Klimaatakkoord zijn afspraken gemaakt over het beperken van de CO2-uitstoot in Nederland. Een van de oorzaken van CO2-uitstoot is de afbraak van veen in het Nederlandse veenweidegebied. Die bijdrage wordt geschat op 2 á 3 % van de totale Nederlandse emissie. Veenafbraak is een natuurlijk proces waarbij zuurstof binnendringt in de bodem met als gevolg dat bacteriën het veen afbreken. Het veen verdwijnt door dit proces in de vorm van CO2. Dit leidt tevens tot bodemdaling. Daarnaast kunnen uit veenbodems methaan (CH4) en lachgas (N2O) vrijkomen.

Voor veenweiden is in het Klimaatakkoord een reductie van de jaarlijkse emissie met 1,0 Mton in 2030 vastgelegd. Maar wat is nu feitelijk de huidige emissie uit veengebieden? Wat zijn de effecten van verschillende maatregelen tegen bodemdaling op broeikasgasuitstoot? Hoe werken de maatregelen die zijn ontwikkeld, of nog ontwikkeld worden, om emissies te beperken? En welke rol spelen bijvoorbeeld bodemleven en waterkwaliteit bij de veenafbraak?

Het Nationaal Onderzoeksprogramma Broeikasgassen Veenweiden (NOBV) is in 2019 gestart om antwoord te geven op deze vragen. Doel is de effectiviteit van maatregelen te onderzoeken en de emissies beter te voorspellen. Daarbij worden tevens de effecten op bodemdaling in beeld gebracht. Er wordt gebruik gemaakt van onderzoek op locaties verspreid over Nederland.

Aan het onderzoeksprogramma nemen verschillende universiteiten en kenniscentra deel. STOWA is namens het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit gedelegeerd opdrachtgever.

Meer weten?

Wilt u meer weten over dit onderzoeksprogramma? > Ga naar de site van het NOBV