Door de bevolkingsdichtheid en de intensieve menselijke activiteiten staan de Nederlandse oppervlaktewateren onder sterke meervoudige druk. Sinds de invoering van de Kaderrichtlijn water (KRW) zijn veel maatregelen genomen om deze druk te verminderen en daarmee de waterkwaliteit te verbeteren. Waterkwaliteit in termen van de KRW betreft in eerste instantie een gezonde ecologie van het oppervlaktewater. De ecologische sleutelfactoren hebben laten zien hoe de toestand is en beoogden het nemen van effectieve maatregelen. Echter waarom de aangetroffen toestand is zoals die is en waar de schoen wringt als de kwaliteit onvoldoende is, blijft in veel gevallen onduidelijk.

Om de meervoudige oorzaken van de achterblijvende waterkwaliteit in beeld te krijgen en om daarop effectieve maatregelpakketten in te zetten is het nodig om landschapsbreed te kijken hoe de oppervlaktewateren werken en waar de bronnen van de drukken zich bevinden. Door gelijktijdig de bronnen aan te pakken en de oppervlaktewateren te laten functioneren zoals dat past bij het landschap kunnen we daadwerkelijk verbetering bereiken.