Slibontwatering en slibafzet zijn voor waterschappen belangrijke kostenposten. De kosten voor de noodzakelijke dosering van chemicaliën, i.c. polyelektrolyten of polymeren, zijn daar een onderdeel van. Eerder STOWA-onderzoek liet zien dat het ontwateren van slib steeds meer moeite kost, waardoor het gebruik van polyelektrolyt en daardoor de kosten van ontwatering toenemen. De zuiveringsbeheerders zijn daarom voortdurend op zoek naar mogelijkheden om efficiënter om te gaan met polyelektrolyt, met behoud van hetzelfde ontwateringsresultaat.

Tijdens het onderzoek naar de kwaliteit van polyelectrolyten is een protocol voor de karakterisering van polyelektrolyten voor slibontwatering opgesteld. Doel ervan is de kwaliteit van de gebruikte polyelectrolyten te kunnen monitoren. Dit protocol maakt als het ware een vingerafdruk van de polyelectrolyten en maakt het mogelijk om verschillende producten te onderscheiden en eventuele veranderingen in de kwaliteit van een bepaald product vast te stellen. Een dergelijke methode draagt bij aan de controle van de kwaliteit van het polyelektrolyt dat door waterschappen ingekocht wordt.

Er zijn verschillende analysetechnieken getest om informatie over de bepalende eigenschappen van een polyelektrolyt te verkrijgen. In de studie zijn voor twaalf verschillende polyelectrolyten de eigenschappen bepaald.

Op basis van deze studie wordt aanbevolen om in overleg met de zuiveringsbeheerders de interesse voor het toepassen van de kwaliteitsbepaling te inventariseren. Bij voldoende interesse kan de methode verder ontwikkeld worden en kan op basis van een dergelijk protocol in de praktijk ervaring opgedaan worden met het intensiever testen van de polyelectrolyten. Dit geeft zuiveringsbeheerders een middel in handen om de kwaliteit van polyelectrolyten te controleren en daarmee het gebruikt te optimaliseren zodat chemicaliën en kosten bespaard kunnen worden.