Er is tijdens de studie een inventarisatie gemaakt van de vrijkomende hoeveelheden en van de samenstelling van deze groenresten bij de acht aan het project deelnemende waterschappen. Ook is via literatuurstudie informatie verzameld over de fysisch-chemische samenstelling van de meest voorkomende planten in de groenresten.

Op basis van deze informatie en inzicht in biobased conversie technieken, is een inschatting gemaakt van het potentieel voor verwaarding van deze groenresten door waterschappen. Mogelijke producten zijn eiwitten voor veevoeder of technische toepassingen, vezels voor papier/karton of diverse biocomposiet-toepassingen. Soms zijn specieke inhoudstoffen aanwezig, zoals gelerende stoffen of antioxidantia.

Op basis van een inventarisatie onder de deelnemende waterschappen en via extrapolatie naar alle 23 waterschappen in Nederland, wordt geschat dat jaarlijks minimaal 500 duizend ton (natgewicht) aan maaisels vrijkomt bij het beheer van wateren en oevers. Geschat wordt dat 25%-50% van de maaisels wordt afgevoerd. De totale 'markt' is daarmee minimaal 125.000-250.000 ton maaisel per jaar. De maaisels komen voornamelijk vrij in de maanden juni/juli (ca. 35%) en oktober/november (ca. 60%).

Op basis van het verwaardingspotentieel van de onderzochte planten is een eerste globale verkenning gemaakt van de business case. Daarbij is een beperkt aantal van de mogelijke combinaties van technieken en producten doorgerekend. Als referentie zijn de kosten van de huidige praktijk van afvoeren van maaisels en composteren gebruikt. Hieruit komt naar voren dat de meervoudige verwaarding van maaisels via bioraffinage (tot eiwitten, vezels, fosfaatmeststof en sap voor vergisting), in een aantal scenario’s economisch gunstiger is dan composteren. De proceskosten zijn daarbij beduidend meer van invloed op de business case dan de productwaarde.

Ondanks dat de bevindingen van dit literatuuronderzoek een indicatief karakter hebben concluderen de onderzoekers dat het verwaardingspotentieel en de economische haalbaarheid van het verwerken van maaisel tot waardevolle producten groot genoeg zijn om nadere uitwerking via laboratorium- en praktijkproeven te rechtvaardigen.