Zuiveringsbeheerders zijn voortdurend op zoek naar mogelijkheden om via verbeterde slibgisting extra biogas te produceren. Eén van de mogelijkheden daarvoor is het vergisten van slib bij hogere temperaturen, zogenoemde thermofiele slibgisting. Echter: op basis van eerder STOWA-onderzoek is gebleken dat de ontwaterbaarheid van thermofiel (50-57 ̊C) vergist slib afneemt ten opzichte van mesofiel (30-38 ̊C) vergist slib. Een (sterk) verminderde ontwaterbaarheid is een risico voor toepassing van thermofiele slibgisting. De extra afbraak van organische stof (i.c. een hogere biogasproductie) wordt dan teniet gedaan door de slechtere ontwaterbaarheid. Dit leidt namelijk tot hogere verwerkingskosten.

In het onderhavige onderzoek is op labschaal onderzocht welk effect de dosering van hulpstoffen (kationen) heeft op het noodzakelijke polymeergebruik om voor thermofiel slib dezelfde ontwaterbaarheid te realiseren als mesofiel slib. De experimenten laten zien dat het toevoegen van kationen in het algemeen een positief effect laat zien op de ontwaterbaarheid. De dosering van ijzer laat de grootste effecten zien. Het effect van magnesium en calcium was beperkt. Echter: ondanks dosering van kationen en een hogere poly-elektrolytdosering leidde dit tot lagere drogestofgehalten dan het mesofiele slib. Hierdoor worden de totale kosten van de dosering van een kation aan thermofiel vergist slib niet gecompenseerd ten opzichte van mesofiel vergist slib.

De resultaten zijn gebaseerd op persproeven. Uit eerdere onderzoeken is echter gebleken dat deze resultaten indicatief zijn. Zonder full scale ontwateringstesten is lastig een uitspraak te doen over het absolute effect op de ontwaterbaarheid van het thermofiele slib.